Van lekker hip naar Hunebedcity

Recreëren

Borger

Groningen

09:01

18-09-2020

Pal in het centrum van Borger staat de hotspot ‘Hunebedcity’: een overdekt oerdorp met een lunchcafé, speelgrot en winkeldorpje. De place to be voor kinderen, maar ook goed vermaak voor alle andere leeftijden. In juli opende oprichter Marissa Hoedeman na jaren aan doorzettingsvermogen de deuren van Hunebedcity, de plek die haar droom waarmaakt: zoveel mogelijk mensen met een beperking een fantastische baan geven. ­­Marissa: “Ik heb zeker momenten gehad dat ik het even niet meer zag zitten, maar mijn team stond achter mij en stimuleerde en steunde me altijd weer om door te gaan.”

Zoals vele anderen is Hunebedcity in zwaar weer beland door de coronacrisis en is er geen steunpakket waar zij aanspraak op maken. Daarom is er door een vriend van Hunebedcity een crowdfunding actie gestart om ze in deze moeilijke tijd te steunen. Wil jij ze ook steunen? Doneren kan op gofundme.com/steun-voor-hunebedcity-borger

Wat begon met een ideaal is nu realiteit

Marissa zag hoe haar zusje – met een ‘verstandelijke beperking’ – geen enkele kans kreeg in de arbeidsmarkt. Ze vertelt: ‘Vaak wo­­rden mensen met een beperking ‘weggestopt’ in bedrijven aan de rand van industrieterreinen, dat is zonde. Dat moet toch anders kunnen, dacht ik’. Van het een kwam het ander en al snel startte ze in 2012 samen met moeder Wilma een winkel voor dagbesteding: ‘Lekker hip’. ‘Lekker hip is een cadeauwinkel waarin we veel zelf maken of samen stellen. We hebben onze zelfgemaakte streekproductenlijn ‘Lekker Drents’ en onze eigen snoepjes en thee van Lekker hip. Door het succes van de winkel had ik al vrij snel geen werkplek voor nieuwe mensen. Ik besloot het concept op grotere schaal door te trekken, zodat ik meer diversiteit in werk kon creëren en meer mensen gelukkig kon maken. Toen dit pand – het oude gemeentehuis van Borger-  op mijn pad kwam, was de keuze snel gemaakt om een herbestemmingsplan voor dagbesteding te schrijven. En zo ontstond het idee voor Hunebedcity.’

Transformatie

Om het oude gemeentehuis te kopen moest er onderhandeld worden met de gemeente. ‘In die tijd klopten we bij Van Wijnen Groningen aan’, vertelt Marissa. ‘Volgens hen hadden we een architect nodig voor dit plan. Zo kwam architect Fred Dubbeling in beeld.’ Fred vult haar aan: ‘Ik was helemaal verbaasd over het plan dat ze hadden. Het raakte mij diep in mijn hart. Wat mooi dat je op die manier mensen met een beperking in de maatschappij wil zetten’ Het gemeentehuis waar de verbouwing plaatst moest vinden, was tussentijds voor allerlei functies gebruikt en was daarom vaak verbouwd. ‘De structuur van het pand was niet meer te zien. Met een constructeur bepaalden we wat we weg konden halen en wat niet. Vervolgens maakten calculator Henrik Maat van Van Wijnen en ik samen een plan voor de verbouwing. In verband met subsidies moesten we naar het budget toe rekenen. Zo kwamen we op een plan voor de verbouwing en kon de koop van het pand doorgezet worden.’

 Circulariteit

‘Toen het transformatieplan goedgekeurd werd konden we in september 2019 eindelijk los met de verbouwing’, vertelt Marissa. ‘Een belangrijk uitgangspunt hierbij vonden we het hergebruik van materialen. Alles wat we uit het pand sloopten hebben we een nieuwe bestemming gegeven’, gaat ze verder. Wilma vult haar lachend aan: ‘De bouwvakkers wisten eerst niet wat ze overkwam. Bij alles wat ze verwijderden,  hadden wij wel een idee hoe we het konden hergebruiken. Zo hadden we een hele mooie massief houten loopbrug, van al die eiken balken hebben we tafels voor het lunchcafé gemaakt.’ Marissa reageert: ‘Op een gegeven moment hadden de mannen van Van Wijnen, Janco en Edwin, door hoe wij werkten. Ze dachten heel goed mee en dat was echt fijn. Voor de grap hadden ze een raampje met Takkie, de hond van Jip en Janneke, uit een oud kinderdagverblijf voor een dakraam geplaatst dat dicht moest. Dat vonden we zo leuk, dat we het erin wilden houden. Zo zit het hele pand vol met hergebruikte materialen, waar hier en daar een grappige draai aan gegeven is. Tot op de dag van vandaag ben ik blij met de keuze voor Van Wijnen. We hebben het met elkaar gedaan!’

Jaren ’70 stijl

Fred gaat verder: ‘Behalve de bouw en de realisatie, moest het hele pand natuurlijk ook ingericht worden. De dames hebben heel wat gepresteerd om die inrichting klaar te krijgen’ Ook bij de inrichting van het pand hielden Marissa en Wilma vast aan de circulaire gedachte. ‘Het pand komt uit de jaren ’70, dus vonden we dat het interieur ook in de jaren ’70 stijl moest zijn. Bovendien past dit bij ons, omdat we liever geen trends volgen en houden van een beetje gek en anders’, vertelt Marissa. Wilma bezocht allemaal braderieën, rommelmarkten en kringloopwinkels. ‘We hebben heel wat decoratie en meubilair verzameld, maar ook een heleboel zelfgemaakt. Een echte mix van oud en nieuw, maar dus wel in jaren ’70 stijl’, vertelt Wilma. Fred reageert: ‘Ik krijg er tranen in m’n ogen van als ik hier nu loop.’

‘Werk creëren voor onze mensen’  

Het complete plan voor Hunebedcity is gebaseerd op de wensen van de medewerkers, zowel bouwtechnisch als het werkconcept. ‘We zoeken geen mensen bij het werk dat we aanbieden, maar we creëren werk voor onze mensen. We kijken naar, wie ben jij, wat kun jij, wat wil jij en hoe kunnen we dat voor jou in gang zetten’, vertelt Marissa. Om dit allemaal in huis te houden, richtte ze haar eigen zorgstichting op. ‘De reden dat we een winkeldorp  met aan het einde één kassa voor het afrekenen hebben, is dat de medewerkers het afrekenen lastig vinden. Door het winkeldorp kunnen ze wel in verschillende winkeltjes helpen, maar zien ze de kassa niet. Op al die verschillende medewerkers hebben we ons hele concept gebaseerd. Het geeft zo veel voldoening om iedere dag die stralende lach op hun gezichten te zien, dat was mijn droom en die is eigenlijk al uitgekomen. We willen alleen nog een hoog speeltoestel naast het pand en een serre laten bouwen, zodat het gebouw open is en we vanaf de buitenkant de speelsheid aan de binnenkant van het pand etaleren. Dan is mijn droom compleet’, sluit Marissa af.