Renovatie en nieuwbouw in Sanderbout, Sittard-Zuid

In de voormalige mijnwerkers ‘kolonie’ Sanderbout in Sittard-Zuid is hard gewerkt aan de herinrichting van de wijk. Om de leefbaarheid op niveau te houden, besloot woningcorporatie ZOwonen dit stadsdeel, samen met de provincie Limburg en de gemeente Sittard-Geleen, te transformeren. In totaal zijn er 50 woningen gesloopt en 36 woningen gerenoveerd. Daarnaast zijn er 34 nieuwe gezinswoningen gebouwd, die allen de uitstraling van de karakteristieke mijnwerkerswoningen hebben.

Bijzonder contact

De renovatiewoningen zijn levensloopbestendig gemaakt met een aanbouw aan de achterzijde waarbij de authentieke voorgevel behouden is. Ook het herinrichten en vernieuwen van het achterliggende gebied van de woningen is onderdeel van de herstructurering, zodat de wijk een compleet nieuw en fris uiterlijk heeft gekregen.

Eddy woont sinds 1989 in de wijk Sanderbout. Hij heeft alle sloop- en bouwwerkzaamheden op de voet gevolgd. Ook die van zijn nieuwe gerenoveerde huis waar hij inmiddels bijna een jaar met veel plezier woont.

Eddy was in eerste instantie niet te porren voor de bewonersbijeenkomsten van ZOWonen. Hij was van mening dat je tijdens zo’n bijeenkomst niet veel wijzer naar buiten gaat. Eddy: “Diegene die mij moet hebben, weet mij te wonen”. En inderdaad, Eddy trof de woningcorporatie aan zijn voordeur. Een aantal prettige gesprekken over de nieuwbouwplannen volgde. Tijdens die gesprekken toverde Eddy nog een aantal duiven uit zijn hoge hoed. Hij is namelijk fervent duivenmelker en daar was de woningbouwvereniging niet van op de hoogte. Eddy was dan ook niet van plan te gaan verhuizen naar een andere woning. Zijn duiven zouden te veel last hebben van zo’n verhuizing. Veel overleg ging er aan het uiteindelijke besluit vooraf: Eddy zou tijdelijk een woning aan de overzijde van de straat betrekken en zijn duiven bleven tijdens de bouw gewoon in het bestaande duivenhok zitten.

Extra bouwhelm

Maatregelen zoals een afrastering, stroomvoorziening en een looppad werden daarvoor getroffen. Eddy kreeg zelfs een bouwhelm met het verzoek deze te dragen omdat hij de bouwplaats betrad bij het verzorgen van zijn duiven. Het contact met de bouwplaats werd daarmee steeds intenser. Eddy bracht zijn krant dagelijks naar de keet, maar ook Limburgse wafels en een pan soep zorgde voor onderling contact. Daarmee was de eerste hobbel genomen. De tweede hobbel was de nieuwe woning voor zowel Eddy als voor zijn duiven in een ander gedeelte van de wijk. Heel wat tekeningen zijn de revue gepasseerd voordat het uiteindelijke ontwerp van het nieuwe duivenhok klaar was.

Tweemaal verhuizen

En zo kwam het dus dat Eddy in een jaar tijd tweemaal verhuisde. De duiven voelen zich helemaal in hun element op de nieuwe locatie, verdeeld over twee prachtige hokken. Ook aan de vogels in de wijk wordt gedacht. Elke ochtend vinden de vogels brood op het dak van de schuur. De buurtvogels weten dat precies. In een mum van tijd is het dak leeg en zijn de vogels weer ‘gevlogen’.

Al met al kijkt Eddy met volle tevredenheid terug op de prettige samenwerking. Hij is van mening dat je met overleg en wederzijds begrip samen verder komt en zelfs grote uitdagingen kunt tackelen.