Een ode aan Huize Agnes, ‘s-Hertogenbosch

Van oudsher een beruchte straat. Nu een schilderachtige locatie met gekleurde gevels en groene doorkijkjes. In het centrum van ’s-Hertogenbosch renoveerden wij vorig jaar Huize Agnes; een prachtig, voormalig weeshuis met daarin een kleinschalige leefgemeenschap. Een plek met een rijke historie en bijzondere bewoners. Zo ook Lucas de Waard, schrijver van beroep. Hij woonde een aantal maanden op het bouwterrein van Huize Agnes. In een prachtig eerbetoon deelt hij zijn belevenissen over die tijd, zijn liefde voor zijn woonplek én ontvingen  onze vaklieden een lofzang. Een ode aan Huize Agnes!

Geschreven door Lucas de Waard

“Ik heb twee maanden op een bouwterrein geleefd. Sliep tussen stalen pijpen, stoffige ramen, stapels glaswol, bergen puin en versplinterd houtwerk. Mijn wekker was het gedreun van een klopboor. Of het gebeuk op de steiger. Of het gesnerp van een cirkelzaag. Of betonzaag. Of weet ik veel wat voor zagen je hebt op een bouw – ik heb daar geen kijk op; ik heb twee linkerhanden en nul timmermansogen. Het klinkt als een hel misschien, leven tussen machines en schreeuwende mannen, en toegegeven: voor een schrijver die niet per se om zeven uur zijn bed uit wil was het even schakelen.

Als ik ’s ochtends mijn rolgordijnen opende staarde ik in het gezicht van schilders. Je leert daar rekening mee houden, qua kleren aantrekken. Soms wees een van de schilders naar mijn mountainbike en zei dan iets over mountainbiken. Hij hield daar ook van. Dan maakten we een praatje over waar in Nederland je mooie heuvels hebt. In het begin is het een dissonant in je leven, al die werklui rondom en op je huis, alsof er ineens een zwerm vreemde vogels in je tuin is neergestreken. Maar zoals het bij vogels gaat, gaat het ook bij mensen; algauw horen ze bij je omgeving. Alsof het nooit anders is geweest.

Dat geldt ook voor geluid. Als je lang genoeg naast een spoor woont hoor je op een dag de treinen niet meer. En er als er elke dag iemand vlakbij je slaapkamerraam radio 10 draait word je er niet eens meer wakker van. En sterker: je gaat het nog missen. Ik weet niet precies waarom, maar missen ga je het. Het zal wel met gewenning te maken hebben.

Lucas de Waard

Bewoner Huize Agnes tijdens renovatie

Ons huis was een romantische ruïne, nu is het een romantisch complex waar weer fatsoenlijk te wonen valt.

Twee maanden heb ik op een bouwterrein geleefd, maar het is nu alweer een tijd wat het altijd was: een voormalig weeshuis met kleine studiowoningen, in de binnenstad. Er zitten inmiddels fatsoenlijke plafonds in, centrale verwarming (na decennialang met tikkende gaskachels te hebben moet leven) en sjiek dubbelglas. Ons huis was een romantische ruïne, nu is het een romantisch complex waar weer fatsoenlijk te wonen valt. En dat dankzij die zwerm vreemde vogels. Vogels die gewoon bij het leven gingen horen. Zoals dat gaat.

Ander nieuws

26 april 2024

Jarenlange samenwerking met Deventer Ziekenhuis

Deventer Ziekenhuis: gezonde verblijfsomgeving voor topkwaliteit zorg  Het Deventer Ziekenhuis staat voor topklinische en persoonsgerichte zorg. Een ambitieuze organisatie die…

Lees verder

25 april 2024

Enthousiaste kinderstemmen op Lintvelderbrink 

Afgelopen donderdag was een bijzondere dag voor zeven kinderen van basisschool De Windroos uit Enschede. Onder de noemer Bliksemstage kwamen…

Lees verder

25 april 2024

Start bouw Dorpshoeve in Steenbrugge Deventer

Op woensdag 24 april 2024 is de start bouw gevierd van 31 eengezinswoningen in Dorpshoeve in de nieuwbouwwijk Steenbrugge in…

Lees verder